Long Xuyen - Can Tho 68 km
Het moet niet gekker worden, vanmorgen toen we neerstreken op een bankje om onze ochtendboterham te nuttigen werden we vanaf de overkant vanuit 2 adressen gemaand daar plaats te nemen. Driftig gebarend met een smile. We maakten geen keus en bleven zitten waar we zaten. De een bracht ons nog een flesje water en vertrok toen triomfantelijk met haar brommer. Na een km of veertig hadden we echt honger en zochten naar een horeca gelegenheid voor een warme hap. Dat is niet altijd even eenvoudig. De rijkelijk aanwezige onleesbare reclame banieren geven niet echt uitsluitsel of het een pedicure betreft of iets anders. Overal staan namelijk wel tafeltjes en stoeltjes buiten. Toch maar de stoute schoenen aan getrokken en gevraagd. Zoals iedere keer weer ontvouwt zich dan een schouwspel waar bij iedereen tegen iedereen begint te praten. Net op het moment dat je dan wanhopig dreigt te raken wordt dan in niet mis te verstane gebaren duidelijk gemaakt: zitten en eten! Uiteindelijk kwam het er vandaag op neer dat we gewoon mee aten met een van de familieleden. Een rijk gevulde tafel met rijst, vis, vlees en diverse groenten. Ik moest niet het lef hebben zelf op te scheppen. De vis werd keurig met twee stokjes graatloos gefileerd en in hapklare brokjes in mijn schotel gedeponeerd door een van de aanwezigen. Toen ik enkele foto’s van de festiviteiten gemaakt had moesten die natuurlijk wel gedeeld worden. Binnen notime ontaardde net geheel in een workshop Messenger. Onder luid gejuich werden de geluidsignalen begroet die aangaven dat de foto’s binnen kwamen. Verder maar weer over het kringelende Mekong delta weggetje. Toen ik in het hotel mijn Facebook account opende zag ik dat Kim Yen mijn “Vietnam fans” foto van gisteren al geliked had.