Phnom Penh - Takeo 78 km

Na de gebruikelijke check paspoort, check portemonnee, check powerpack, check iPhone vertrokken we welgemoed (ik met mijn nieuwe stevige zwarte glanzende voorband). Nog op de boulevard zagen we een mobiele eettent. Wachtende viel me op bij het lezen van de nevenstaande flyer dat me nadrukkelijk aangeraden werd toch vooral sex te hebben nearby the river. Ook nu weer greep ik de kans mijn hoofd te stoten, ditmaal tegen de stalen stang van het overkappingsdoek. Gelukkig zonder communicatie met onze lieve heer, maar met een brede glimlach.

Na 43 km tussenstop bij een koffiebar met WiFi. De eigenares wilde ons persé op de foto zetten. De ICE koffie was overigens van een buitengewone categorie.
De laatste 20 van de76 km’s werd het nog spannend, blauw grijze wolken en felle rukwinden, alle ingrediënten voor een fikse bui. Toen we dan ook na 73 km een guesthouse ontwaarden was de verleiding groot. Echter in felle rode neonletters stond daar de veelzeggende tekst: Three Hours 5 $. Na kort overleg besloten wij door te rijden.
Pa El Mak El II Guesthouse, daar kwamen we uiteindelijk terecht. Een minpuntje; de koeling waar bier in zou moeten zitten was leeg. Geen nood, men verwees ons naar de overkant van de straat waar de koeling wel gevuld was. Na ons opgefrist te hebben gingen we daar terug, om te eten. Dachten we. Maar onze verwoede pogingen om duidelijk te maken dat we honger hadden door intensief over onze buik te wrijven leverde geen resultaat op. Na enig heen en weer geschreeuw naar de overkant van de straat verscheen er een jonge man die ons gebaarde achterop zijn brommer te stappen, geheel volgens de gewoonte van deze streken. Volgde een rit in het donker naar het eerstvolgende dorp, vijf km verder. Daar aangekomen stopte hij pal voor een farmacie. Blijkbaar had men onze buikstrelingen geïnterpreteerd als zijnde hevige buikkrampen. Nogmaals en nu op onze mond gewezen, ah yamyam! Vervolgens weer achterop naar een plaatselijk restaurant voor een take away.